Sosyalizm ve Özyönetim Reel Sosyalizmden Sosyalist Realiteye

Sosyalizm, bir ideoloji; ama bilimle çelişmeyen yegane ideoloji: insanlığın bütününü kuşatıyor, gerçeklik çarpıtması sözkonusu değil; zira emek'i temel yer ve emek, şu ya da bu insanlar değil 'İnsan'ın, hem tek hem de zorunlu temeli. İnsan, beşeri-toplumsal bir varlık olarak hayatlarını kendisi üretiyor. Üretmek, varedilmek/yaşanmak istenen hayat parçası ile insan arasındaki münferit engelin yapısı temelinde biçimlendirilmiş bir çabayı, 'emek'i gerektirir. Bu biçimlendirme, aşılacak engellerin kapsamının ortaya çıkmasının ortaya çıkmasının de karıştırıldığı anda, ekonominin toplumsal sorunları özerkleşmeye başlıyor ve 'üretmek' hayat üretiminin maliyetini kayıyor. Hayat, kendisinin ürettiğiler tarafından belirginliğini yitirdiği ölçüde ortaya çıkacak olansa 'insanlara hükmetme sanatı', yani siyaset; üstelik, özerk ve imtiyazlı bir 'iş' olarak: çabanın bir bölümü, artık kendisinin harcayanların hayatı yerine, tahakküm üretimi 'iş'e gidiyor. Tahakkümün varlıklarınsal temeli emekse, emek sömürüsünün olmadığı yerde iktidar ilişkilerinde olmaz sosyalizm, kimsenin, ne değiştiren sömürdüğü ne de hükümdarının toplumsal durumu; genel olarak komünizmin de anarşizminde, hem kalkış hem de buluşma noktasında; doğal olarak özyönetim olarak görülüyorsa... Özyönetim ise, ister istemez yönetim olsun isterse de insanların, yönetimin işleyişinin hayatının üretiminin karşısında özerk ve ayrıcalıklı 'iş' olmaktan çıkması istenir. Proleterliklerden ibaretmiş farzedilen insanların nihai zaferini hedeflemek yerine, ivmesi insanları proleterleştirdikleri an ve çerçevelerde bulunup çok yönlü/mevzili bir strateji; 'sloganı da: özgürlük bir defada ve bütün zamanlar için hiçbir rejimi garanti etmeyecektir.; Zira özgürlük, onun defasında yeniden fethedilmeyi gerektirir (Proudhon) ve sadece kendisini fethedenlerindir. Tanıtım Metni