Duisburg Treni

Fakir Baykurt, der sich mit der Arbeit beschäftigt hat, versucht, zu kämpfen, zu streiten, zu lügen, wird gebeten, ihn zu belästigen, ihn zu töten und ihn zu töten. Gözlemlerden, canlı tanıklıklardan yola çıkan yazar, günlük konuşma dilini öyküye taşıyarak zaman zaman mizahi bir dil kullanıyor; Die Bürokratin ist sich sicher, dass die Atmosphäre, die sie braucht, um ihr Wohlbefinden zu steigern, zu einem „wahnsinnigen Wahnsinn“ wird. Im September 1982 endete der Duisburger Treni'ni yeniden okurla buluşturuyoruz: „Es ist noch nicht so weit. 18 Tage. On dört yıldır bu ülkedeyim. Bir meslek öğrenmek istiyorum…“ „Yerimiz yok demiştim „Benden önce Polonyalı Tamara'ya bulundu ama! O da kara saçlı değil miydi?“ Herr Walder durdu biraz. „Polonya başka!“ Dedi Sonra. „Hükümet, Polonya'dan gelenlere karşı esneklik istiyor…“ Nicht mehr, dann sagte er: „(Aman devam et! Bugün sonuç alacaksın!)“ wurde um ein Vielfaches weitergegeben. Bölüm şefi Herr Walder'le konuşmasını sürdürdü: „Az önce Almancamın iyiyi olduğunu, ama Alman müşterilerin kara saçlı berber istemediğini söylemiştiniz. Beni geri göndermeden bu noktayı biraz daha açıklamanızı rica ediyorum.“ „Evet Almancanız iyi. Berberlik yapabilirsiniz. Çünkü bu meslekte çalışanların çalışanların her konuda düzgün konuşabilmesi gerekir. Kara saçlıların istenmeyişi ise, son yıllarda gelişen yabancı düşmanlığı ile ilgili. Meslek seçimlerini yönlendirebilmek için kamuoyu eğilimlerin dikkat ediyoruz. Almanya'da kara saçlı berberlerle satıcılara tepki artıyor...“ Tanıtım Metni