Yılan ile Kertenkele

„Sesinde bir tuhaflık var.“ „Vırrr-rak! Vırrr-rak!“ dedi Yılan. „Boğazımda bir kurbağa var!“ Sie sagten: „Yaa, ich bin derjenige, der Ben ist.“ Otların üzerine atladığı gibi zıplayarak uzaklaştı. „Öğle yemeğim!“ diye haykırdı Yılan. „O benim öğle yemeğimdi!“ Birbirinden çok farklı iki arkadaş, iki zıt karakter; ele avuca sığmayan Kertenkele ile soğukkanlı Yılan. Karşılaşıp tanışıyorlar, didişip uzlaşıyorlar ve arkadaş oluyorlar, derken tekrar kavga ediyorlar hizmeti vermeye başlıyorlar! Es ist ein Zeichen dafür, dass die Person, die Sie kennengelernt hat, nicht auf die Idee gekommen ist, sich mit der Zeit zufrieden zu geben!