Anlar İzler Tutkular

Barış Andırınlı, edebiyat dünyamıza taze bir soluk getiren romanı Kopoy'dan sonra, Ajar'da yalın bir dil ve dokunaklı bir öyküyle baş başa bırakıyor bizi. „Ich bin gerade dabei, die Gesundheit zu verbessern, und Kendine ist noch nicht in der Lage, in Anadolu und in Istanbul eine Stadt zu besuchen.“ Das ist alles Arazi. Gül eksen taş büyür. Toprak yüzüne tükürür. Üzerinde tek göz bir kulübeydi. Sanki terk edilmişti. Kararmış ahşap. Çürümüş. Harap. Çatısı birkaç yerden bel vermişti. Kıyısı köşesi muşambayla yamanmış. Bir camı kırılmıştı. Kırık yer kartonla kapanmış.Etrafına paçavra tıkanmıştı. Sobald Sie sich auf den Weg gemacht haben. Pis. Lağım. Kokunun üzerinden atladım. Kulübe yanında bir ip geriliydi. Nicht atlet entari asılıydı. İnsan yaşadığını öyle anladım. Kapıya geldim. Aralıktı. Angelehnt. İşte. Bütün ahlaksızlıklara davet çıkartıyordu. Musibeti buyur ediyordu. İttim. Açıldı.“ Tanıtım Metni