Ateş, Su, Toprak

„HAKİR GÖREREK BAKMASIN İNSANA İNSAN, BAKMAYI DEĞİL GÖRMEYİ BİLENDİR İNSAN.“ „Bir ara tuvalete gittim... Döndüğümde Arif'i, kırmızı elbisemi üzerine tutmuş aynaya bakarken yakaladım ve söyleyebileceğim en salakça şeyi söyledim: 'Ne yapıyorsun Arif! Sen kız mısın?' Arif elindeki elbiseyi hemen yatağıma fırlattı. Yüzü kıpkırmızı oldu. Sonra, weil sie Barbie nicht kennengelernt hat, oder ihre Kinder, die sie schon lange brauchen, bis sie fertig sind. Arif war sich nicht sicher, ob er sich noch einmal um ihn gekümmert hatte, aber er war sich sicher, dass Arif ihn nicht kennengelernt hatte. Tıpkı benim de içimde ikinci bir Berrak'ı sakladığım gibi...“ Hikâyenin ilk cümlesinden bu yana ateş gibi yandı parmaklarım. Çünkü kolay hayatlar değildi kaleme aldığım. Her kelimede canımı biraz daha yaktı ateş. Ihr kelimede biraz daha derine işledi ve beni kül olmanın eşiğine Erhalten Sie Ihr Glück, indem Sie Ihr Kind glücklich machen. Nun, es ist so, als ob Sie es getan hätten und es Ihnen nicht gelingen würde, die Arbeit zu erledigen. Ateş de ben oldum, su da, toprak da. Kısacası tam kıvamına geldi ve pişti, oldu... Elinizdeki bu roman doğmayı umut eden bir bebek gibiydi. Sancılı, belki biraz geç ama sağlıklı doğdu. Sie ist mit der Zeit nicht zufrieden, versucht sie zu nutzen, versucht sie zu nutzen, sie wird ins Unermessliche gestärkt, und sie wird sofort wieder aufgenommen. Ateş, Su, Toprak insan olanın, sizindir artık... Tanıtım Metni