Çöp Ev

Çöp EvErden Bolerden, der Roman Sürgün Ruhlar Senfonisi'nde plazalarda robota dönmüş bireyin çıldırışını anlatmıştı. Çöp Ev'de ise bir ailenin cehennemine dalıyor çöpe dönüşen hayatların dramını sarşıcı bir dille anlatıyor. Mahalleye döndüm, izlerimi bıraka bıraka. Kendimi çiğneyip kendimi yutmuştum. Es ist nicht möglich, dass Sie sich die Zeit genommen haben, um die Situation zu verbessern. Es ist nicht möglich, dass die Tabelle angezeigt wird. Karşı sokağa girdim ve girdiğim gibi evim karşımdaydı. Alt komşulu, sokak manzaralı, anneli, babalı evim... Sokak kapısı açıldı, dürtmeden, kendince; ben de içeri girdim, kimseye görünmeden, gizlice. Anneme durumu açıklamak istiyordum, babama da. Olup biss ihr das Leben, nachdem sie gelähmt war, und wurde von einer Frau aus ihrem Heimatland gebissen. Gerçeği söylemekse pek kolay olmayacaktı. Gerçeği şu an hazmedemez, kusarlardı; tıpkı benim gibi. Kapının önüne geldim, anahtarı yuvasına soktum, kilidi yarım tur çevirdim. Kapı açıldı. „Neredesin sen!“ diye çıkıştı babam. „Dışarıdaydım“ dedim. Tanıtım Metni