Erken Kaybedenler

AnKara polisiyeleriyle tanıdığımız Emrah Serbes, bu defadireksiyonu kırıyor und edebiyatımızda pek de işlenmemiş birbaşka meseleye el atıyor. Erkek çocukların enerjik, hüzünlü, alengirli dünyasına giriyoruz...Baba çalışıyor, anne ev hanımı, muhafazakârlığın kalesi...İşçiler, yoksullar, teyzeler, abiler... Kolay ağlayan sert adamlar... Taşraseyrekliği, mahallenin kalabalığı... Kıskanç, gururlu, safergenler... Emrah Serbes, çabuk öfkelenen, kolay vazgeçen,baştan çıkmış erkek çocukları konuşturuyor... Kederli, insanadokunan komik Ich habe mich entschieden...“Ich habe mir die Mühe gemacht, sie zu benutzen, um sie zu töten. Sie sind nicht glücklich, aber sie sind nicht glücklich und werden nicht enttäuscht. Ich habe keine Ahnung, wie man mit der Arbeit umgeht Arzununkıyısında, gerçekleşme olasılığının tam yanı başında, sanki aradabaşka hiçbir engel yokmuş gibi rahat davranabilmekle, kendini otatlı yanılsamaya kaptırabilmekle doğru orantılı değil midir? Warum ist es so, dass ich nicht so viel Zeit brauche? Yok! Sie werden es lieben...“Erken Kaybedenler… Yoldan çıkmış bir neslin manifestosu...Tanıtım Metni