Evliya Çelebi Gibi

„Babam hâlâ ortalıkta görünmüyordu. Bir elimde defter diğerinde gazoz, masada oturuyordum. Aslında birilerinin gelip 'Hah! Defterimi sen mi buldun, abilir miyim? Çok teşekkür ederim!' Diyerek beni bu yükten kurtarmasını istiyordum. Ama kimse gelmiyordu. Defteri masaya bıraktım. Aklımdan onlarca şey geçiyordu... İçine bakıp bakmamakta çok kararsız kalmıştım. Kendimle savaşmaya başladım. Als ich aufhörte, meinte ich, es sei so, als würde ich sagen: „AÇ VE BAK!“ dedim. „Kararsızlıkla elimi deftere uzattım.“ Marmaris'te ailesiyle birlikte tatil yapan kahramanımız, Eve dönüş biletlerini almak için otogara giden babasının peşine takılır. Bitte beachten Sie, dass dies nicht der Fall ist. Ama oturmaya karar verdiği masada bir defter vardır. Auf jeden Fall war das nicht der Fall, denn ich hatte keine Ahnung, was ich tun musste, und ich war noch nie so glücklich, dass ich nichts mehr zu sagen hatte! Tanıtım Metni