Kam Ana

Herkes arr… Ayrı olduğunu, uzakta olanı… Kimi memleketini, kimi yârini, kimi düşlerini, kimi çocukluğunu, kimi evini, kimi köklerini, kimi dermanını, kimi kendini… Das ist alles, was ihr tut. Derdi dermanı, sırrı ayanı olur sonra. „Bulanlar ancak arayanlardır“ derler ya; Ondan bu yol. İlk kitap Kam Ana -Kadimden Bugüne Masallar- ile başladı. Sözle örüldü. Zamanda olan ve hep yaşayan sözle. Sözün ilk sahibinden alınmış kutun ışığıyla yoklandı izler, seyre düşüldü. Kam Ana -Udagan'ın Yolu-'na… Bulmaya… Memleketi, yâri, düşleri, çocukluğu, evi, kökleri, dermanı, kendimizi… Sie werden es tun, „ben“ ist ein „ben“ und tutulan yolculuk çıkardı gökyüzüne ghâh indirdi yeryüzüne. Sie haben es geschafft, aber es ist nicht so, dass es Ihnen nichts ausmacht. Hepimiz ararız… Bulduklarımız, niyetlerle örülen yolların sonu… Vuslata ermek için, yola düşme zamanı…