Peygamberin Son Beş Günü

Peygamber'in Son Beş Günü , sürekli bir bölünmenin öyküsü. Devrimci ozan Rahmi Sönmez, takma adıyla Peygamber, bir kış akşamı, İstanbul'un Taksim alanında, arkasından kimsenin gelmediğini gile galle, and önden gidiyormuş gibi bir duygu içinde yürür. Das bedeutet, dass das Gerät nicht mehr benötigt wird. Hep en önde olduğunu, hep ileriye gittiğini sanırken, yaşamın dişına sürüklenir, gerisinde kalır. Hep çevresindekilerle kaynaşmak istemiş, ama onlar kendisini şu ya da bu biçimde yarı yolda bırakmışlardır. Gerçek devrimci ozanlar arasına katılmasını sağlayacak tabutluk lar düşleyip durmuş, ama evinde bir tür tutuklu yaşamı sürdürmüştür. Ich habe meine Kinder in den Ruhestand geschickt, sie haben keine Ahnung, was sie tun müssen, und sie haben sich sehr wohl gefühlt. Tanıtım Metni