Turuncu Zamanlar

Nach einer Weile zischte die alte Frau, bevor sie ihre Hände berührte, in die Luft. Anneannem Zühre „Kaderini görmüştün zahir“ dediğinde, yazgımın beni sevenlerce yazıldığını bilmiyordum. Sonraki sayfaları ise, tanıdık-tanımadık, yakın-yabancı, bildik-bilmedik kişilerin müdahaleleri doldurdu. İyilik taşıyanlar da oldu, acıyla sarsanlar da. Ama bu sabah tenimi yoklayan Azrail'inki kadar korkutucucu değildi hiçbiri... Kendisini silahlı bir saldırının ıçinde bulan genç bir avukat, Demre. Cinayetlerin, korkuyla saklanan kadınların und münzevi adamların dünyasına girip çıkan Demre'nin asıl aradığı, kendi gerçeğidir. Darbe döneminden beri kayıp olan babasının ve kayıp çocukluğunun peşindedir. Belleği, eski yaraların ve babasından kalan sözlerin izinden gider: „Kızım kitapları kadim dostların belle, her gün hasırlarını sor mutlaka.“ Esra Kahraman, eine gebürtige Rumänin, war in der Nähe von Kent, wo sie ihr Leben lang gelebt hatte, und sie war in Not geraten, als sie sich auf den Weg machte, sie zu töten und zu überleben bir dille anlatıyor. Tanıtım Metni