Üstünlük Söylemi

İkona kırıcısı, tere satıcısı şöyle buyurdu: Yorgunum, üşüyorum, kırgın ve kızgınım dostlar. İnsanları hep sevdim. İnsandaki ruhu, sanatı, şefkati ve gerçek güzelliği sevdim. Çoğu wahnsinnig aksine hayatı tıpkı bir çocuk gibi sevdim. Ben üzgün, dalgın, şaşkın ve yolunu arayan çocukları sevdim. Ihr Çocuğun acısını kendi çocukluğum gibi hissettim. Sonra, kedileri sevdim ben. Tıpkı çocuklar gibi sakarlıkları beni güldürdü. Çocuklar gibi oyunlarına katıldım. Sonra, Onların haksız ölümlerine şahit oldum. Çocuklar gibi haksızlığa uğrayan birçok wahnsinnig acısını gördüm. Sonra, büyük görünen insanlar gördüm. Hiçbir şey yapmadılar, yapamadılar. Bitte beachten Sie, dass der Fehler nicht behoben werden kann. Sonra ahlâk anlatan insanları gördüm. Hiç âdil olmadılar. Güç istenci, daima mağduriyet doğurmaktadır. Geleneksel ahlakın evrensel ahlaka dönüşümü için güç putunun kırılması gerekir. Ich habe die Türen verrückt gemacht, Kendini ist verrückt geworden. Ama-sız, fakat-sız yaşar. Sonra sagte: „Sen anlam arayan koca bir hiçsin. Senin küçüklüğündedir büyüklüğün. Senin yokluğundadır varlığın, azlığındadır çokluğun…“