Aşiyan 3 - Yegane

Bir yanım küçük bir kız çocuğuyken bir yanım koca bir kadındı şimdi. İçimde dinemeyen o fırtınalar durulmuştu. Kadındım ben. İçimde herkese yetecek kadar sevgi vardı. Onun tüm yaralarını sarabilecek güçteydim. Aslında küçük bir kişinin yaşayabileceği kadar da acizdim. Kırgandım, binbir parçaya bölünebilirdim ama tekrar araya girebilirdim. Çocuktum ben üstelik. Hatalarımla büyüyüp, olgunlaştım. Öncem yoktu, önceliklerim vardı. Başlı başına bir dünyaydım ben artık. “Aşiyan; yuva, kuş yuvası, ev demekmiş,” dediğinde sustum. O konuşsun, o anlatsın istedim. Konuşurken öyle güzel ki. "O kelimeyi ilk kökende sen benim aklıma geldin. Her şey kadere bağlı. Kuşlar uçar ama yönlendirici bir yuvası vardır. Ama yerde, ama gökte, mutlaka vardır. O yuva aşiyandır" dedi. Vücudum yandı, kalp alevlendi. “Senin içinde olduğun her yer bana ev olur, yuva olur, sıcaklık olur, sevda olur. Benim hikayemin Aşiyan'ı sevgilim…” Gözlerini kapadı, elimin üzerinde iç çekti ve gözlerime bakarak, “Sensin,” dedi.Yayınlanan Diğer Kitaplar ; · AŞİYAN 1 - VİRANE · AŞİYAN 2 - DİVANE Tanıtım Metni