Kar Tutulması

15 Şubat 1992 Kar sevincinin orta yerinden yokuş aşağı kayan iki çocuk; Sevgi ve Barış. Fındık kadar bir ümide tutunup el ele tutuşan iki sevgili; Emek ve Emin. Birini sevmekle birini kaybetmenin arasında iki arkadaş; Mert ve Nida. Aynı evde doğan birbiriyle alakası olmayan iki kardeş; Eda ve Seda. Aynı yollardan geçen farklı insanlardılar... O gün aynı anda ‘kar tutulması’nın gölgesinde kaldılar. --- “Umut hiç yok yani,” dedi. Alaycı bir gülümseme yerleştirmek istedim yüzüme ama yapmadım. “Bilakis umut hep var ama özgür olmak istiyorsan, umut etmeyi bırakmak zorundasın.” Tanıtım Metni