Makine İnsan

Bu kitap bir felsefe klasiğidir. Elbette onun klasik gibi belli bedeller ödemesi gerekiyor. 18. yüzyılda isimsiz olarak yayımlanması ile birlikte öfkeli protestolara maruz kalındı. Yayıncısı, Kilise Meclisine çağrıldı: kitabın bütün nüshaları yok; Yazarın kişiliği ifşa edilmeli ve bir daha böyle bir 'suç/günah' işleneceğine dair kutsal bir yemin yemeliydi. Tabii ki yasaklı kitap gibi, düşüncelerimizi değiştirmesine hiçbir şey engel olamadı. Neden mi? Çünkü bağnazlığın silahları hakikati savunanları yok edebilirse de, hakikatin kendisini asla yapamaz. Makine İnsan'ın içinden uzanan tohum, Kartezyen 'makine hayvan' doktriniydi. Descartes'a göre hayvanlar bilinçsiz birer otomattan ibaretti. La Mettrie'ye göre ise insanın öldürülen yaylarını kendi kendine kuran bir makinedir. Ruh sadece bizdeki düşünen parçayı adlandırmak için kullanılması gereken boş bir terimden ibarettir. Dişliler yerine organlar, yaylar yerine eklemelerden yapılmış birer makine sunabilir miyiz? Duyumsamak, düşünmek, bilmek, iyiyi kötüden, maviyi sarıdan ayırmak, aslında sadece birer hayvan olmak değil midir? Bütün bunlar bir maymun ya da muhabbet olmaktan daha zıt şeyler midir? Bunu kabullenmeye engel olan o 'yüce ve kibirli insanlığımız' olabilir mi? Sözcüklerin icadından ve dillerin bilgisinden önce insan biliniyor muydu? Peki ya ölümden sonra bu 'makine'ye ne olacak? Bu makinenin veya hayvanın ölümünden sonra hemen bozulduğu veya başka bir biçimin asla söylenmediğine göre, çünkü bu konuda kesinlikle hiçbir şey söylenemez. Buna kederlenmek, benzerlerinin kabuklarını dağıtmak de üzülen tırtıllarınki kadar saçma bir akıl yürütmek değil midir? Belki de birer kelebek olacak, kim bilir. Kaderimizin kökenimizden başka ne seçilir? Kendimizi sonsuzlukta kaybetmenin âlemi yok. Sonsuzluk hakkında en ufacık bir fikrimiz olsun diye yaratılmadık biz. İnsanın varlığının sebebinin yine kendi varoluşunda olmayışı kim bilebilir? Tanıtım Metni