Necip Bey!

Bütün bunlar yaşanırken kimse beni alıp okula götürmedi. Hiç kimse okuldan kaçta gidip ne zaman çıktığını sormadı. Babam ise kaçıncı sınıftan ayrılmayı bile bilmezdi. Hangi sınava girdiğimiz, hangi notun ne bilindiği ne de sorulurdu. Bütün sorumluluk sana aittir. Evden çıkan mahallemizin köpekleriyle vedalaştıktan kısa bir süre sonra tramvay Millet Parkı yokuşunu hızla içeri girmeye başlıyor ve evimizin bahçe manzarası görülebiliyordu. Bunun anlamı şuydu: Özgürdün. Okula gidebilirdin ya da gidebilirdin. Başını dağıtan parklarda, çay bahçelerinde vakit geçirebilirdin. Karar senindi. Yükünün sırtındaydı. Evdekiler ise beklemedikleri sonuçlarla karşılaşabilirlerdi. Örneğin babam uzun süre benim okul dışında, bir yandan da sporla uğraştığımın karşılığını varmemiş, bunu bilememiş, merak dahi etmemiştir. Bir gün babamın yazıhanesine biri gelip de, “Siz Hulusi Müderrisoğlu'nun babası mısınız?” diye sorunca, babam bana bir şey olduğunu düşünüyor ve telaşlanıyor. Bunu fark eden adam, "Sadece sordum. Oğlunuz bugün ülkedeki en önemli atletlerden biri... Onun için merak etmiştiniz, soyadınız aynı da..." diye açıklama yapıyor. Tanıtım Metni