Sığırtmaç Türküleri

Latin edebiyatının en önemli şairlerinden biri olan Vergilius aynı zamanda başta Dante olmak üzere diğer şairler edebiyat tarihinde derin izler bırakmıştır. Vergilius'un en önemli eseri Augustus dönemi ideallerini yansıtan Aeneas döneminde, Sığırtmaç Türküleri şairlerin hem ilk eseri olması hem de pastoral bir dünyanın anlatıp doğayı yüceltmesi bakımından büyük değer taşır. Vergilius Sığırtmaç Türküleri'nde için kendi başlarına yaşadıkları, üzüntülerini, karşılarındaki acılarını karşısında söyler, kendi adına başkalarını konuşur. Yoksa o düşler kuran, gerçek dışı gösterge ortaya koyan bir ozan olmamıştır. Gördüğü, tüketenlerin kalbinin derinliklerinde doğurduğu ince seslere yakınmalı bir sesle döküler ortaya çıkıyor. Görüleni, elle tutulan yerde, yanığında kokusu, damağında bulunan tadı, görünümü ışıyanı getiren dile. Ey Tityrus, yan gelip yattığınız gölgesinde Bu sık, bu bol yaprak kayın ağaçlarının, Türküler yakarsın ince kavalınla Kırlar üstüne bir de... Biz, evet biz yurdumuzdan sürülmüşüz, Ayrılmışız o tadı doyulmaz ovalardan, Evimizden barkımızdan olmuşuz. Sen ey Tityrus, uzanmışsın gölgelerde Ne işin ne gücün var, Bir yankıdır öğrettiğin ormanlara: Ne güzeldir Amaryllis... Tanıtım Metni