Gençlik

Dimitri ile olan dostluğumun bana hayatım, amacı ve ilişkileri hakkında yeni bir bakış açısı kazandırdığını söylemiştim. Bu bakış açısının özü, insanın kaderinin ahlaki gelişim için çabalamak olduğu ve böyle bir gelişimin hem kolay, hem mümkün hem de kalıcı olduğu inancında yatıyordu. Ancak şimdiye kadar, yalnızca bu inançtan kaynaklandığını keşfettiğim yeni fikirlerden ve ahlaki, aktif bir gelecek için parlak planlar yapmaktan zevk alıyordum. Bu arada hayatım hep eski, dar görüşlü, karmaşık, zevk peşinde koşan rotasında devam ediyordu. Benim ve sevgili dostum Dimitri'nin (kendi kendime fısıldayarak "muhteşem Mitia'm" derdim) birbirimizle paylaşmaya alışık olduğumuz aynı erdemli düşünceler hâlâ aklımı memnun ediyor, ancak duyarlılığımı zedeliyordu.