100 Yıl Sonra Türkiye Cumhuriyeti

19. yüzyılda geride kalanlar, dünya devrimleriyle çalkalanır, imparatorluklar yıkılır ve cumhuriyetler kurulurken Türkiye'deki bu finansal salınım içinde kendi yolunu arar. Marx'ın tabiriyle 'katı olan her şeyin buharlaştığı', yeni olanın temsilcilerinin eskinin kabuğundan tazelenmiş bir şiddet ve cüretle göz ufka diktiği bu çağda, mazisi yüz yıllara varan Osmanlı İmparatorluğu'nun iki uğraklı burjuva devriminin ve bir cihan harbinin alevleri içinde kül olmuştu. Tarihe karışan İmparatorluğun şimdi'ye sıçrattığı kılavuzlardan ise bir Cumhuriyet doğdu. Padişahın tebaasından Cumhuriyetin yurttaşına, Doğu-İslam âleminin medeniyetinden kapitalist-Batı dünyasının uygarlığına “geçiş”in coşkularına, atılımlarına ve süratine matemler, duraksamalar ve yavaşlamalar devam etti. Farklı yönsemeler ve zamansallıklarla süregiden, varış yeri ancak ve sadece sınıf mücadeleleri tarafından atanabilen olan 100 yıllık bir yolculuk olarak sürüyor Cumhuriyet. Cumhuriyet, yolculuğunun bazı bölümlerinde Nâzım Hikmet'in dizelerindeki gibi: şöyle ferahlatıcı, şöyle yiğitçe koşarken / kapana tutulmuş gibi oluyor insanın ayağı.” Bazı uğraklarında Hobbes'un Leviathan'ı gibi.