1974 Oğlunun Kaleminden Bir Babanın Günlüğü

Bir mayıs sabahıydı, yani takvimler 1 Mayıs 2024'ü gösteriyordu. Babamın şehrine hastaneye götürmüştüm, poliklinik kapılarına yaklaşmadan önce gözüme park yerleri vardı: __Çok mu erken geldim baba!? Diyerek refleks olarak tekrar sordum ve saate baktım, saat tam sekizdi ve park yerlerinin o zaman bile boş olması mümküna yakın bir olasılıktı. __Bugün 1 Mayıs evlat edin! Demesiyle babasının, kahkahalarını basmam bir olmuştu. __Neyse baba, biraz gezmiş olmuştuk. Dedim, geceden yayımlanacak bir kitabımı uğraşmak için uykuzdum, odama geçtim, ne kadar geçti zaman hatırlayamadım ama tam REM uykuma dalarken kapım tıkandı, babamın elinde beyaz bir eczane deposu ile odama girdi, kafamı gördüğüm tek gözüm açık bir gözüm açık babama bakıyordum.. __Asker anılarımı yazar mısın!? İçimden ''sen askerde ne yaşamış olabilirsin ki baba?'' Diye kendime sordum ve: __Baba, biraz uyuduktan sonra göz atsam? Ve birkaç saat sonra uyanır uyanmaz, babamı kırdığımı düşünerek yanına gitmiştim, sadece ayrıntılarıen düşüncelerine bakıp, ''ben bunları yazamam baba'' diyerek geçiştirmeyi düşünmüştüm. Ama işte hayat! Günlükleri okudukça günlükler beni içine aldı ve ''ben bunu yazarım!'' Dedim ve bu kitap şu an ve gelecekte bizimle. Gerçekten duygu dolu satırlar, ilginç anılar, duygular, yani babam diye yazmadım emin ol, yazmak için değer olduğu için. BEN. Gökhan Durmaz (Karanlık) Aralık – 2024 Tanıtım Metni