4 Hane 1 Teslim

Sabri gitgide korkusunu yenip dedesinin kara ve kırışık suratına yaklaştı, yaklaştı, yaklaştı... Yaklaştıkça görünen arttı. Kurumuş çatlamış toprakları Sabri dedesinin yanında gördü. O topraklarda yan yana geliyorlar, el çırpıp türkü söylüyorlar, yüzü kaba ama yüreği narin adamlar gördüler. Dedesinin içinde engebeleri aşarak ağır ağır yürüyen hayvanlar görüldü. Kırmızı akan nehirleri gördü. Yağmur duasına çıkmış köylüleri gördü ve nihayet piyasadan bir damla yaş düştü. Teneke Mahallesi'nden Bostancı'da bir apartman dairesine. Nalân, Baki'den illallah etti Baki de Nalân'dan. Bitmeyen bir hır gür. Erkekler ve erkeklikler... Bahçede tuhaf bir kara kedi... Sonra yıllar geçmiş, çocuklar büyümüş, güçlü yaşlanmış, yaşlılar bu dünyadan göçüp görülüyordu... Meyhanede bir masa. Bir ucunda Sabri diğerinde Gabriel Garcia Marquez… Sabri rakı içiyor, fısıl fısıl Gabo'yla konuşuyor. “İnsanın babasını gizli babası olduğu için yaşamak zorundadır?” Nalân bağırıyor oğluna, şaşkınlık ve öfkeli, “Hâlâ utanmadan baba diyorsun o şerefsiz!” 4 Hane 1 Teslim babalar ve oğullarının, anneler ve kızlarının, sersefillerin, arafta kalanların, hayallerinden kalanların romanı… Haneler, yıllar… Dualar ve beddualar… Eyüp Aygün Tayşir, efsunlu bir dilin maharetli yazar… Yeni ve geleneği bilen… İlk roman...Tanıtım Metni