5. Tim

Dipçiği koltuğu altıma sıkıştırdım. Tetiği azıcık ezdim. Böylece üç, belki de dört adım atıyor. İşte o görülen terörist! En uçta yürüyordu. Kamburunu çıkarmıştı. Beş, bilemedin altı metre ötemdeydi. Ben ona bakıyordum, o da bana bakıyordu. Dünya sanki yokmuş gibi görünüyor. Sadece o, ben ve onların katılımıyla meydan vardı. İşte o koskoca 'an'da gözlendik.Gecenin o son deminde, o alacakaranlığının içinde, gözlerindeki 'ak'ı tüketiyor. Orada, o an, o çiğ beyazlıkta; nefretini, kinini, vahşiliğini ve bana verdiği sırağrentiyi harcadı.O başka bir görüntü daha var.Kıpkızıl bir şerare, alacakaranlığı apansız yırtıyor. Elindeki 'Kaleş'in türünden fışkıran türü alevi, sıçramalar yapıyor. Onun sıçramaya, bir patlamanın nedeni olduğunu çok iyi biliyorum. Kızıllığın başladığı türü bana, ben de o türüne bakıyorum.Taranıyorum!O sırada ben de ona ateş ediyorum!Filmlerde 'Yandım anam!' derler ya. İşte öyle bir yanma döngüsü. Ne acı ne de başka bir şey. Hissettiğim sadece yanıyor.”Bu kitapta yazılmış olan her şey gerçektir.Bu Türk ordusunun Güneydoğu'da yazdığı tarihin bir parçası olmuştur.Hayatta olanların isimleri değiştirilmiştir.Şehitlerin anısı ise isimlerinin geçtiği satırlarda da olsa yaşasın istenmiştir.Zaten onların güvenlikte hissetme gibi bir yeteneği da yoktur... Sonsuza kadar olmayacak da.Anlatabildiği her “yaşam” ne kadar güzel olsa da “ölüm” yaşamdan daha güzeldiriyle yaşıyordu.Layık dünyadan bütün sonra!“Asker, vatan İnsanın ne denli güçlü geliştiği, inancının, maneviyatın ne kadar önemli olduğu yeniden sevgi öğrenilmiş. Kahraman bir gazi, Atatürkçü bir vatan evladı ve şaheser bir yazar olarak sizi selamlıyorum.”Rauf DenktaşKKTC Kurucu CumhurbaşkanıTanıtım Metni