55 Terapist (Ciltli)

Bir diğeriyle birlikte yazmaya başladığımızda, kendimizle birlikte geçmişimiz de o belirtileri dahil olur. Ötekiyle karşılaşınca, kendi merkezimizden uzaklaşmak zorunda kalmazız. Diğeri uzayan yüzeyden derine doğru ilerlemektedir, çoğu zaman konfor tıkanmasıdır. Bir yandan yaklaştıkça görmezden geldiğimiz, görmezden gelmek için sistemler kurduğumuz o kırgın, acılı, öfkeli, korkulu yöntemlerle karşılaşmaya başlarız. Özgürleşmek tam da bu riskin bünyesinde saklıdır. Şimdi ve burada olanı görmediğimizi, hissetmediğimizi bir yerlerimizle anlamamız başlamamız gerekir. Tam da bunu bir kişi, bir mekan ve bir zaman ile deneyimlemek için yola çıkmak terapisi. Bu nedenle başlarda hızla ve rahatla gittiğimiz asfalttan çıkıp oramızı buramızı biraz da acıtan dikenlerin olduğu bir patika gibidir. Henüz görmediğimiz, göremediğimiz düşlerimiz var, o ilişkinin ve süreleri içinde. Geçmişten gelen, geleceğe yönelik giden bir kapsül çoğu zaman olur. Başlarda adeta güvenlik duygumuzu sarsan yerçekimsiz bir oda. Aslında kelimelerin, suskunlukların, eşyanın, kokunun ne kadarı orada ve orada kalsın, ne kadarı geçmişimizi ayırt edemediğimiz bir yer. Tedirginliğimizi, kullandığımız ve güvendiğimiz kadim aletlerimizle toparladığımızı düşünürüz. Ta ki yepyeni ve otantik yeni araçlarımızı yaratana kadar bunu sürdürürüz. Alet çantamız şimdi ve burada için şansa kavuştuğunda onu “o”, odayı da “o oda” olarak görmüşüzdür. Bir terapi odasında hiçbir şey kıpırdamasa bile onun iki tarafı için ya da ilişkideki oda başlangıcından çok farklı. Hiç değişmeyen sorunlar adeta değişmiştir: “Bu daha önce burada çıkıyor?”, “Bu resim yeni mi?”, Bu duvarın rengi ne zaman değişti?” Biz değiştik, sen değiştin, sendeki sen değiştin.Yardım ve buraya geldik.Hem çok daha sıradan hem de çok daha uzakta artık bu odamız için.Biraz hüzünle, biraz kutlamayla kapanma vaktimiz geldi.