Uzayın Kolomb'u

Bundan sonra zaman sessizce geçti. Yemeklerimizi yedik, sanki evdeymişiz gibi düzenli olarak yatıp kalktık. Ancak bir bakıma, işler dünyadakinden çok farklıydı. Gecemiz yoktu! Gökyüzü simsiyah ve yıldızlarla dolu olmasına rağmen, güneş sürekli parlıyordu. Rehberimizin hiçbirimize bunun, güneş arkasındayken bizim için geceyi yaratacak dünyanın gölgesine artık sahip olmamamızdan kaynaklandığını söylemesine gerek yoktu. Güneş artık ne dünyanın ne de başka bir büyük, opak cismin arkasındaydı ve uyumak istediğimizde, tüm panjurları kapatarak kendimize özel bir gece yaratırdık. Etrafımızda güneş ışığını dağıtacak ve böylece yıldızları gizleyecek bir atmosfer yoktu. Günleri bir takvim saatinin yardımıyla sayıyorduk; Edmund'un unuttuğu hiçbir şey yok gibiydi. Ve bu, hayranlığı her saat artan, keyifli bir deneyimdi. İnanılmayacak kadar muhteşem, inanılmazdı, ama yine de - işte oradaydık!