Sanatçının Genç Bir Adam Olarak Portresi

Bu hoş bir ifade değildi. Annesi ona kolejdeki kaba çocuklarla konuşmamasını söylemişti. Hoş anne! Şatonun salonunda ilk gün vedalaşırken, onu öpmek için duvağını burnuna kadar çekmişti: burnu ve gözleri kıpkırmızıydı. Ama ağlayacağını görmemiş gibi yapmıştı. Hoş bir anneydi ama ağladığında pek de hoş değildi. Babası ona cep harçlığı olarak iki tane beş şilin vermişti. Babası ona, bir şeye ihtiyacı olursa eve yazmasını ve ne yaparsa yapsın, asla birinden hoşlanmamasını söylemişti. Sonra şatonun kapısında rektör, cüppesini rüzgarda sallayarak annesi ve babasıyla el sıkışmış ve araba, annesi ve babasıyla birlikte uzaklaşmıştı. Arabadan ona ellerini sallayarak bağırmışlardı: Hoşça kal Stephen, hoşça kal! Hoşça kal Stephen, hoşça kal!