ABD Dış Politikasında Kıbrıs Açmazı

ABD, Kıbrıs sorunu uluslararası hale gelene, yani 1950'li yılların ortasına kadar, ada ile ilgili bir düşünce geliştirmemişti. ABD tarafından Birleşmiş Milletler'e taşınana kadar, ABD sorununun Londra ile Atina arasında çözümlenmesi Yunanistan'da sağlanmıştı. Bu süreçte Türkiye de işin içine girince, ABD sorunu yine NATO üyesi üç ülkenin ortak girişimiyle halledilmesi beklenmişti. ABD açısından Doğu Kıbrıs Akdeniz'de kurulmasının önemi olan ve Sovyet Sosyalist Cumhuriyetler Birliği'nin uzaklaşması gereken bir yerdi. Bu nedenle ada mutlaka Batılı güçlerin kontrolündeydi. Kıbrıs, Birleşik Krallık'ın bir parçası olmaya devam ettiği sürece Washington açısından bir sorun yoktu. Eğer ada “Ulusların Kaderini Tayin Hakkı” ilkesine uygun olarak bağımsız olacaksa müttefik güçlerin kontrolünde olsaydı. ABD, Kıbrıs konusunda farklı ülkelere sahip olan rakipler arasında arabulucu olmayı istemedi. Çünkü ABD'nin bir üyelerini birleştirmese de diğerleri tarafından adil davranmamak suçlanabilirdi. Ancak ABD, sorunun çözümü için Kıbrıs'taki konsolosluğu Birleşik Krallık'ın Sömürge hükümetiyle ortak topluluğa yöneltti ve “Taksim ve Enosis arasında bir çözüm” olarak görülebilecek Kıbrıs Cumhuriyeti'nin oluşumunda önemli bir rol oynadı. Bu gayretle, Kıbrıs Cumhuriyeti'nin devamı için birlikte çalışması gereken iki toplum elitleri, kendi ulusal davalarının peşinde koştuğunda, 1963 yılındaki mücadeleler arasında çatışma başladı ve Devlet'in iki toplumlu yapısı tamamlandı. Bu gelişme sonrasında ABD, Adadaki çatışmanın Türkiye ve Yunanistan arasında bir savaşın dönüşmesini engellemeye çalıştı. Bu iki müttefik üye arasında Kıbrıs'tan kaynaklanan bir savaşın ortaya çıkması komünizmin karşı mücadelesi için NATO'nun büyük sıkıntı yaşamasına neden olması bekleniyordu. ABD sorununun Türkiye ve Yunanistan'ın kalitesini etkilemediği süre içindeki süre içinde bir çözüme ulaşabilecekleri öngörülüyordu.Tanıtım Metni