Abdalan-ı Rum ve Geyikli Baba

Çokça sözü edilen, fakat yeterince irdelenmediği görülen “Abdalan-ı Rum” olayını anlayabilmek için toplumsal yapının boyutlarını irdelemenin gerekliliği de ortaya çıkması. Aynı zamanda bir bakıma “arka plan” çözümlemesidir. Açık ki, kültürlerin birbirinin süresidir. Sürekli olarak değişerek, dönüşerek kendini yeni düzenleyenler, yeni bir çağa taşınır. Bu, tarihin kaçınılmaz meselesidir. Bu durum geleneğinde 'kökün üstünde bitmek' ya da 'ot kökün üstünde bitimlenir. Her olgunun bir kökeni, dayanak noktaları vardır. Görülmese de, bilinmese de bu gerçekliğin değişmezliği. İnsan koşullarının ürünüdür. İnsani çevrenin, koşulların soyutlanarak yapılan her türlü değerlendirme, her türlü yaklaşım ve çözümleme hep soyutlanacak. Aşıkpaşaoğlu yazdığı “Tevarih-i Al-i Osman”da Hacı Bektaş dönemiyle ilgili açıklama yaparken dört taifeden bahseder: “Hem dahi bu Rûm'da dört taife vardur kim anılur müsafirler ve seyyahlar arasında: Biri Gaziyan-ı Rûm ve biri Abdalan-ı Rum ve biri Bacıyan-ı Rum ve biri Ahiyan-ı Rum.” Kayıt açık. Dört önemli parça oluşuyor, bunlardan biri de -bugüne dek izleği, süreği devam eden- Abdalan-ı Rum'dur. Abdalan-ı Rum, batıni / heteredoks dervişler topluluğudur. Anadolu Abdalları, Horasan Erenleri, Gaip Erenler gibi reklamlarla da anılır. Cezbeli / aşkın ve taşkın, kendi deyimleriyle “tahta kılıç”larıyla gönüller fetheden, Hakk'ın yolu süren, nefsinden arınmış, “ölmeden evvel ölen”, canı candan birini seçemeyen, “her ne ararsan insandadır”, “Hak gönüldedir”, “nefisi yele, zâhiri selen vardı” diyen, üretimde ve harcamade paylaşımcılığı, elde edilen alan dervişlerdir."Tanıtım Metni