Abdülhamid Türkiyesi

Árminius Vámbéry (1832-1913), dokuzuncu yüzyılın ikinci yarısından itibaren Avrupa'nın bilim ve siyasette yer alan önemli bir şahsiyet olarak kabul edilmektedir. Sultan II. Abdülhamid'in yakın çevresine girdiği gibi Kraliçe Victoria tarafından da Windsor Sarayı'nda ağırlanmıştır. Hayatının beş yılını Türk ve Müslüman kimliğiyle yaşayan, bu zaman zarfında Osmanlı Türkçesini çok iyi öğrenen, hac kervanlarına katılarak kendi imkânlarıyla o zamana dek hiçbir Batılının ayak basmadığı Orta Asya'ya kadar giden, sonrasında da Türk dili ve tarihi üzerine birçok eser veren bu Macar âlim tarafından çok az tanınamayan, kalanlarsa onu Sultan Abdülhamid'den uzakta gizli bilgileri İngilizlere şeytan ve Siyonistleri de Yıldız Sarayı'na kadar sokan Yahudi casus olarak bilmektedir. Buna mukabil Vámbéry, lisansını olduğu Türkiye ile Türk insanını hiç unutmadığını ölünceye kadar söylemekten çekinmemiştir. Elinizdeki eser Vámbéry'nin 1897 yılında Almanca ve bir yıl sonra da Fransızca yayımlandığı olduğu, Türkiye'nin o zamanki kırk yıl önceki durumları karşılaştırdığı bir çalışmadır. Kişinin bu eserinde Türkiye'nin kırk yıllık zaman aralığında kaydettiği büyük olayları aktarırken, Tanzimat ile başlayan Türk çağdaşlaşmasının -sanılanın aksine- Abdülhamid döneminde de kesintiye uğramayıp devam ettiğini gösterenlerle ortaya çıkıyor.Tanıtım Metni