Abrakadabra

Ses, kendini göstermek için binbir yol bulur, yaşam da uçuş da yeniden biçimlendirilir. Duvara çarpıp vapurda hayal de satar dükkânda hatıra da. Bazen kavanoza dolup yazı gelir, bazen baykuş gibi ölümle kavilleşir. Ses, yalnız kalmak için değil, bu dünyadan bir arada, bir ağızdan diğer ağza sıçrar durur. “Dile benden ne dilesen!” programıyla eli ayağını birleştirerek insanı dolaştırır, “Buz gibi soğuk sudan içen!” diye dile dökülüp hayata döner, fotoğrafını çekerek alıp götürmek sonra. Ses değil sanki, içi büyü dolu bir yük gemisi.Mehmet Fatih Özbey, ikinci öykü kitabı Abrakadabra ile tekrar selamlıyor okuru. Ölümü işitenlerle kuşdili bilenler, geçmişiyle hayalle cebelleşenler, hayal işportacılarıyla kendi yolunu gözleyenler, kavanozda mevsimlik taşıyanlarla bıçkın delikanlılar, uğursuz baykuşlarla tuhafcılar, yazılımsız lamba cinleriyle bir hayale not bırakanlar var Abrakadabra'da. ya da insanlar arasında kaldığımız için mi? Yoksa kazandığımız insanlığın, insanlığının intikamını benden alan, oyun oynadığı diye mi? Kim bilir, belki de sadece yön bilgisinin zayıf olduğu zamanlar.