Ada ya da Arzu: Bir Aile Tarihiçesi

Ada, Adoçka, Duşka! Vaniada, Nevada, Theresa! Voltemand, Vasko dö Gama! Vaniçka, Adalucinda! Vandemonian, Ladore! Tapıyorum, Ada, Hades! Ada ya da Arzu'da Nabokov okura, hafızamız sayesinde çocukluğumuzu ya da arkada bıraktığımız 'altın çağı' yanımızda taşıyabileceğimizi hatırlatır. Bu bilinen, basit düşünceyi Nabokov olağanüstü bir şiirsellik ve şimdi ile geçmişi aynı anda aynı cümlede yaşatabilme çabasıyla ayakta duruyor. (…) Lolita'nın Humbert Humbert'in cenneti bir çocuğun aşkında yaşaması gibi Van ile Ada da çocukluk aşklarını bütün hayatlarına yayarak cennette yaşamak isterler. Nabokov, ters, zarif ve çok iddialı bir taklayla çocukluğu yaşlılığa taşımayı denemiştir burada. Bu altın çağda yaşadığı günde ne Amerika'da ne de Rusya'da yaşayamayacağını bilmek için Nabokov bu iki ülkenin hatıralarından üçüncü bir hayal ülke, edebi bir cennet yaratmıştı (…) Ada ya da Arzu'da Nabokov'un bütün şakaları, aykırılıkları ve tuhaflıklarıyla Türkçe konuştuğunu gördük. ORHAN PAMUKTanıtım Metni