Aden Arabistan

Nizan tam bir oyunbozandı. Herkes silah başına çağırıyordu; nefrete: Sınıfa karşı sınıf. Sabırlı ve kişiliğin bir düşmanla uzlaşması olmaz. Ya ölürsün ya ölürsün, ortası yok. Uyumak yok asla. Bütün yaşam boyunca, o lütufkâr küstahlığıyla, tırnak uçlarına baka baka, Noel Baba'ya inanmayın, diye tekrarlamıştı. Nizan öldü, savaş bitti; Bütün Fransız evlerindeki şöminelerde ayakkabı ve botlar bölgelerdeydi ve Noel Baba'nın tamamı Amerikan konserveleriyle doluydu. Bildiğim ki, o günlerde Aden Arabistan ya da AntoineBloye'ye göz gezdirenler, hemen kitabı elinden ayırmak, yanık büyük bir acımayla, “Savaş öncesi edebiyatı işte; pek basit ve kesinlikle zamanı geçmiş” diyordu. Troyalı Kassandra misali bir felaket tellalına ne ihtiyaç vardı? Emindik ki, Nizan yaşamıştı, o da bizim yeni incelikli görüşlerimizi, başka bir deyişle tavizlerimizi paylaşıyordu. O Saldırganın güvenliğini nasıl korumuştu? Tanıtım Metni