Afife

Eyüphan Erkul, gerçek belgelere dayanan bu romanda Afife'nin nasıl Afife Jale efsanesine dönüştüğünü anlatıyor. "Şimdi, geçici eğitim almak istiyordu. Bununla da yetinmiyordu; içinde saklı duran yapma isteği, iyiden iyiye sahneye ayrılma isteğine dönüşmüştü. Belki şimdi bir tutku yoktu ama bastırılması imkansız, güçlü bir istekti." Afife, tiyatro eğitimi alan ilk beş kız öğrenciden bildirildi. Okulu başarıyla bitirdi. Sahneye çıkan ilk kadın oldu ama Osmanlı'da Türk kadınların sahneye çıkması yasaktı. Yaşanan tüm zorluklara rağmen sahneye çıkma devam etti ve bu yasağın kaldırılması için tutkuyla savaştı. Üstelik tam bu sıralarda İstanbul da işgal edilmişti. Bir yanında aşk bir yanında profesyonel vardı… "Bir kadın, cesur bir kadın, genç bir kadın Kadıköy'de bir tiyatroda sahneye çıkıyor. Ne var bunda diyeceksiniz? Sahneye çıktı diye tiyatro basılıyor, kadın dövülüyor. Kadın yeniden doğuyor çünkü diyorlar ki: 'Bir Türk kadının tiyatroda oynayamaz.' Ama kadın yılmıyor! Kim bu kadın? Afife Jale… Eyüphan Erkul işte o cesur oyuncuyu, Afife Jale'yi yazdı.” –Ahmet ÜmitTanıtım Metni