Ağabeyine Çiçek Taşıyan Kız

Ağabeyine Çiçek Taşıyan Kız, 1980'lerin başında, Paris'te çevirmen ve koordinatör olarak çalışan Kaoru adlı genç suçlama, Endonezya'daki Bali Adası'nda, suçlamalarla kayıp kaçakçılığından tutuklanan ve idamla yargılanan ressam ağabeyi Tetsuro'yu kurtarma çabalarını gösteriyor. Roman, Dostoyevski'nin Suç ve Ceza (1866), Franz Kafka'nın Dava (1925) ve Albert Camus'nün Yabancı (1942) eserlerinde olduğu gibi içsel ve dışsal mahkemelerin iç içe geçişli çok merkezli bir kurguya dayanır. Tetsuro'nun yargılandığı mahkemede koşut olarak ilerleyen diğer iki “içsel mahkeme”de Tetsuro ve Kaoru kendi geçmişleri, sanat anlayışları ve dünya görüşleriyle keskin bir hesaplaşmaya girişenler. Pek çok Batı dilini bilen, ağabeyinin aksine “Üçüncü Dünya”yı sevmeyen, ne var ki, özellikle mesleklerinden dolayı, Filistin gibi dünya siyasetinin merkezindeki “Doğu” ülkelerine sık sık gitmek zorunda kalan Kaoru “Batıcı” bir karakter olarak çıkar. Öte yandan Batı ülkelerini sevmeyen, her yılın altı ayını resim yapmak için gezen, çoğu eski Japon sömürgesi Güneydoğu Asya ülkelerinde yaşayan Tetsuro ise “Şarkiyatçı” bir karakterdir. İkezawa bu iki anlatıcının içsel ve yürütülen diyalogları aracılığıyla “emperyal siyaset”, “medeniyet”, “modernite” ve “ulusal kimlik” gibi kategorileri sorgular. Gereksiz yaşam tarzıyla dolu ürünlerle son geçmişi en özgün ve üretken yazarlarından olan İkezawa Ağabeyine Çiçek Taşıyan Kız'da kesintisiz dinamizmle sürükleyiciliği başarıyla kaynaştırıyor. Yazar, karakterinin kendi mizaçlarına özgü “ses”ler atfederek metne zenginlik ve derinlik katıyor. Bu “ses”ler aracılığıyla Doğu'yla Batı'nın bakış açılarındaki farklılıklar, anlaşmazlıklar, çatışmaları ve örtüşmeleri fevkalade kozmopolit bir atmosfer içinde betimliyor. İkezawa'nın romanı edebiyat okurunu 21. yüzyıl Japonunun cazibelerini deneyimlemeye çağırıyor... Tanıtım Metni