Ağaçların Rüyası

Çünkü arkadaşlığı aşktan ayıran incecik bir çizgi vardı. Bunu senden öğrenmiştim. İnsan ne kadar severse sevsin aşkın hep diğeri olarak kalırdı. Aşk hayranı olunan birinin alternatifi sonsuz bir arzuydu, ama bu sonsuzluk, nasıl bir sonsuzluksa, kısa süre içinde bitiveriyordu. Gün geliyor, önünde sonunda insanın aşkını hep kendini feda ediyor. Ama arkadaşım öyle değildi. Arkadaşlık, içine girip yerleşen sonsuz bir hayranlıktı. Ve ne tuhaftı ki insan orada hep kendisi, hep iki kişi olabiliyordu. İnsanlar en çok arkadaşlar olduklarında ağaçlara benzerlermiş çünkü Nihan. Hem her şeyle biricik, bir başına kendisi hem de aynı anda diğerleriyle birlikte. Füsun ile Nihan, Büyükada'nın sıcak yaz aylarında adadaki kapalı evlere başlamaya başlarlar. Nihan evlerden elinde eski birer saatle, bitap halde çıkar. İki yakın arkadaşının gerilimli macerası Büyükada Rum Yetimhanesi'ne doğru ilerliyor. Füsun ile Nihan'ı yetimhaneye çağıran, aynı zamanda saklı bir sır vardır. Füsun bu sırrı açığa çıkıyorken Nihan iki yetimin hayaletinin ardında sırra kadem basar. Ağaçların Rüyası adada, ağaçların kuytu loşluklarında okuru merakla, gerçekle hayal arasında dolaştıran büyülü bir roman.