Ağaçtaki

"Kızmaya değer şeyler olacaksa, sevinmeye değer şeyler de olacaktır. Sevinmeye değer şeyler olacaksa, demek ki o olanlar de bir anlamı olacaktır. Ama öyle şeyler yok bu dünyada!" Sesini bir ton daha yükseltip, “Birkaç yıl sonra sizi ölecek, unutulacak ve hiçbir şey vermeyecek; onun için, kendinize buna bir an önce alıştırmaya bakın!” dedi.İşte o an, Pierre Anthon'u o erik ağacından bir an önce indirmemiz işlemi anladık.Hayatlarımız neden sonu gelmez bir anlam arayışı üzerine kurulu? Yaptığımız işler, çalışma kararları, sürdürdüğümüz ilişkiler sürekli bir anlam terazisinde tartmamız neden? Anlam gerçekten o kadar önemli, adının yansıtıldığı kadar “anlamlı” bir şey mi? Yoksa toplumca kafayı anlamla bozduk da, bu takıntımızın farkında mıyız? Öyle ya da böyle, Danimarkalı bir grup genç, “anlam” denen her şeyi feda etmemeye karar verdi! İzin verecekleri bir şey varsa, o da “her şey”in “hiçbir şey”de, “birileri”nin de “hiç kimse”nin kendilerine dayanması! her gün yapmakta olduklarımız, üstünde fazla kafa yormadan sürdürdüklerimiz, bir şey ya da biri olmak için... Ya günün birinde, “Her şey anlamsız,” diyen biri çıksa, buna ne kadar dayanabiliriz? Yayımlandığında tüm dünyada gençlerin büyük ilgisi toplayan ve çeşitli dillere çevrilen romanda, Danimarkalı yazar Janne Teller, naiflikle gerçeklik arasında, kan dondurucu bir nihilizmin sınırlarıda geziyor! Tanıtım Metni