Ağlayan Zerdali

Sabahın ayazı kadar soğukta, kırılmış koca bir dal gibi bırakmıştı kendini kurumaya. Ölüm sanki onu korkutmamış, sevecen bağrına basmıştı. Dilan Annesine kavuşmuştu. Onu koruyacağına inandığı tek insana... Zerdali ağacı öne doğru bükülmüştü, Dilan'ın ağırlığına dayanamamış ve öylece kalakalmıştı. Belki de dayanamadığı, onun küçük yüreğindeki umutsuzluk ve hüzündü, çaresizlikti… En çok ihtiyacın olduğu zaman aradığı ama bulamadığı anne sevgisiydi… Belki de ondandı yaralanmış ve reçinesi akmış zerdali ağacının, bünyesinden aşağı doğru suyulen kanlı yaşları… Kızını ancak ölümle bağrına basabilen, yapraksız, soğuk ama sevgi dolu… Tanıtım Metni