Ahraz

Kocaman aynalı gözleri İsrafil'in, yanaklarında oynayan gamzeleri ve gözlerinin üstündeki küçücük çukurluk abgûn birer leke vardı. Teni ne esmer ne de sarışın, olsa olsa saydamdı... Baktığı her şey suluboya bir resim gibi akardı gözlerinde; rengi sarı, denizden uzak bozkırlar gibi zamansızdı. Onu doğuranın deniz suyuyla yoğrulmuşluğuna karşı rüzgârdandı hamuru. Fakat yine de mayıs çayırları gibi durgundu ruhu; zamanı hiç kovalamaz, çocukların kendine özgü taşkınlığı bacaklarında taşınmazdı. Deniz Gezgin, Ahraz'da rüzgârın dövdüğü bir kıyı kasabasında, toplumun dışında yaşamış Adile kadın ile suya doğan, doğal dilini konuşan ahraz çocuğu İsrafil'in hikâyesini anlatıyor. Söylenceler, mitoslar kadar yakın tarihin izlerini de içeren bu benzersiz romanda, İsrafil sokak ile deniz arasında, sınırlarda yetişip kendi gibi ayrıksılarla, diğer canlılarla dostluk kurarak, dayanışarak çoğalıyor. Gelgelelim sahilde zor durumdaki iki yabancıyla karşılaşması içinde farklı duygular uyanmasına neden olur. Ne var ki korumayı desteklemeyi başarmayı bu yabancılar sonrasında yerleşmiş kasabanın huzurunu kaçırır. Huzursuzluğun kısa sürede korunmasına dönüşmesi üzerine, düzenin yeniden çalıştırılması için birilerinin bedel ödemesi gerekir. Tanıtım Metni