Aidiyet ve Soykırım - Hitler Toplumu 1918-1945

Holokost gibi bir kitlesel katliama katılan toplu aktörler son derece farklı sosyal arka planlara, deneyimlere, yaş bölümlerine ve eğitim seviyelerine katıldı. Aktörler arası bu çeşitlilik ve geçişkenlik, aslında bu ağır katliamların ve yıkım olaylarının katilleri ve birinci derece sorumlusu olan merkezdeki devlet elitlerinin işlerini kolaylaştıran ve bu çalıştırmalarının esnek çalıştırılmalarına olanak sağlayan bir faktördü. Bu esnek sözleşmelerin söz konusu kitlesel şiddet eylemlerinin uzun süre başarıyla sonuçlandırılması “katkı”da bulundu. Zira bu sayede merkezi yönetim, askeri ve bürokrat elitleri, planladıkları ve uyguladıkları bu şiddet eylemlerinin diğer toplumsal kesimlere de teşmil ederek bir çeşit “suç birliği” inşa etti. Bu ulusun bölünmesi, aynı zamanda inşa edilmesi tahayyül edilen yekpare kimliğe (bu kimlik veya etno-dinsel kimlik de olabilir) ve/veya “kutsal amaca” hizmet etmek isteyen toplumsal gruplara aynı zamanda bu yapıda entegre olma ve muayyen bir aidiyet hissine sahip olma “şansı” da verdi. Bu türden farklı toplumsal gruplar ve yerel aktörler, adeta yok edilmeyi hedefleyen diğer toplumsal kesimlerin yıkımına destek ve “katkı” sağladıkları ölçüde yaratılmış veya tasarlanmış ve amaçlanan yapıya ve/veya kimliğe ait olma hakkına kavuştular. Thomas Kühne, bu muazzam gösteri Birinci Dünya Savaşı'ndan büyük bir yenilgiyle ortaya çıkan Almanya'nın yaşadığı muazzam büyüklükteki yükün Almanların savaş üzerindeki ağır faturalarına rağmen ne derece önemli bir yardımlaşma ve bağlılık yatı yarattığına dikkat çekiyor. Bu kaybının Yahudi nefretiyle birleşerek Almanlar arasında ulusal bilinci daha da güçlendirdiğini bütün ayrıntılarla ortaya koyuyor. Tanıtım Metni