Alman İdealizmi 1 - Fichte

Johann Gottlieb Fichte (1762-1814), Kant'ın ardından Alman kimyasının en önemli filozoflarından biridir ve Alman İdealizmi olarak bilinen felsefî devinimin kurucusudur. Kant'ın Eleştirel Felsefesini bütünlüklü ve sistemli bir İdealist Metafiziğe dönüştürme yönündeki çabasıyla tanınır. Alman İdealizminin başlatıcısı olarak Schelling ve Hegel üzerindeki etki birlikte görünüyor, 18. yüzyıl Aydınlanmanın nedeni ile felsefî ve edebî Romantizm arasında düğüm noktası olmuş, Marx'tan Sartre'a kadar pek çok filozof, düşünür ve siyaset adamını kendi gidişine çekmeyi başarmıştır. Hegel ve Marx'ın diyalektik yöntemi, modern felsefeye diyalektik düşünmenin merkezini açan Fichte'nin onlara bağlanmasıdır. “Kişi, olayların bir toplamıdır” sözü Sartre'dan önce ilk defa Fichte'nin kullandığı bir sözdür. “Öteki, beni özgürlüğe ve sorumluluğa davet eder” sözlerindeki etik düşünceler, 20. yüzyılın en önemli düşünürlerinden Levinas'ı yaklaşık olarak iki yüzyıl önceyle buluşturur. Dolayısıyla, bazılarının felsefi, politik düşüncedeki geç dönem 19. yüzyıl ve 20. yüzyıl gelişmelerinin, Varoluşçuluk ve Sosyalizmi de kapsayacak şekilde habercisi olmuştur. Alman İdealizminin hakkıyla bilinmemesi Locke, Hume ve Kant'tan doğrudan 20. yüzyıl düşüncelerine ve gözenene geçilmesi, felsefe verilerinin gerçek anlamda bilmenin önüne büyük engeller çıkarılmaktadır. Alman İdealizmi üçlemesinin ilk kitabı olarak düşünülen Fichte, işte böyle önemli bir açığı kapatma amacını bekliyordu. Kitap filozofunun en önemli eserlerinden yapılan çeviriler kadar, üzerinde yayınlanan yayınlar da dahil olmak üzere ve bu hâliyle, Fichte'nin incelemesi ontolojik, bölgesel, politik, etik ve dinî tüm boyutlarıyla ortaya çıkıyor. Bütünüyle yeniden gözden geçirilmiş bu temelde, okuyucuların Fichte'nin karakteri ile kimyasının özgünlüğünü, dahası onun hakikatine ilişkin tutkusunu hissetmelerini sağlıyor. Tanıtım Metni