Anılarla Barışırsan Özgürleşirsin

Bazı acılar, günümüze özgüra dönüşüm... Bir zamanlar kalbii sökercesine canımı acıtan şey için sonradan şükredeceğimi Nereden bilebilirdim ki? Yüzüstü bırakıldığım ilk gün çiçekm o acının hiç geçmeyeceğini, kalp sancısıyla bölünen uykularımın bir daha huzura kavuşacağını sanmıyordum. Göğsümü sığdıramadığım şu gökyüzünün ciğerlerine hep dar yeteneğe ve artarak devam eden özlemlerin hiç geçmeyeceğini zannediyordum. Aslında en çok da haksızlıklarım hiçbir zaman hak içermediğinim. Oysa karşılaşmam onca kötülüğe tahammül etmekle o haksızlığa kendime ben yapıyorummuşum. Meğer sevdasını bal sanan, zehirlendiği kalbi kendine yuva sanıyormuş. Yani yok yere gidenler iyi ki geri dönmemişler, yoksa hiç iyileşememişler... Allah onun her şeyi yapabileceğini biliyor. Bazı acılarda birer özgüra dönüşüyor...