Anne Lütfen!

Herkes, bir kez olsun “Anne, lütfen!” Der. Anne lütfen beni sev, anne lütfen beni rahat bırak, anne lütfen bana güven, anne lütfen peşimi bırak... Sizinki nasıl bir “Anne, lütfen!” cümlesiydi? Anneyi sevmemek bir seçenek olsaydı bunu seçecek güzel insan vardır, anneyi sevmeyi ya da sevmemek bir seçenek değildir! Herkes annesini sever ve herkes ilk önce annesi tarafından sevilmek ister. Oysa anne değiştirmekle, kimin içini ısıtırken kimisi için de yakan bir soğuktan farksızdır. Herkesin annesiyle derdi vardır. Zaman bu, sevgiyle derde, hayatla derde, babayla derde dönüşebilir ancak annesine kayıtsız kalabilen yoktur! Nevbahar'ın hikayesi de tam olarak böyle bir hikaye! Kimisinin aşk hikayesi, onun hikayesine, kimisinin kendini bulma hikayesi, kimisi de bir anne-çocuk hikayesi. Kim ne derse desin, doğrudur! En sonunda tüm hikayeler annenin hayat vermesiyle başlıyor! Tanıtım Metni