Annem, Kovboylar ve Sarhoş Atlar

Baba, hem uzak hem yakın, hem güçlü hem de zayıf. Sızmış, bulaşmış gibi o. Çıkmayan leke, dolmayan bardak, kıpırdamayan dağ. Ondan sonraki ağırlığıyla ezilen çocuk var bir de. Kimi zaman ona, kimi zaman ondan yana, kimi zaman ondan daha iyi olmasına rağmen. İkisi arasında bir dağılma. İçi boş çekirdek kabuklarına göre yapısaldır. Baba, onun her şeyin kanatlayabildiği ama hiçbir şeyin sağlayamadığı bir yara.Polat Özlüoğlu, Annem, Kovboylar ve Sarhoş Atlar kitabıyla yeniden merhaba diyor okura. Sesini aile tam ortada yükseltiyor. Kendine has üslubu ve sarsıcı öyküleriyle içine düşmüşmüz cendereyi yaşanır kılıyor.“Mesafeler mi daha hızlı unutturur, yoksa saatler mi? Kaç şehir eskimek lazım unutmak için birini ya da kaç saati tüketirsek unutmak için bizi ya da kaç saati tüketirsek unutmak için aklımızda yerli yersiz patlayan anılardan bir çuval mermiyi? Kaç adım atmak lazım bir kâbustan uyanmaya? Kaç uykuyu katletmek gerek unutmak için göze batan gidensi bağlantıları? saklanması gerekmiyor mu? Tanıtım Metni