Arıcık

Arıcık gözlerine inanamadı... Yok hayır, düşmedi bu. O soğuk kış günlerinin açlık düşleri değildi. Kovanın deliğinde ışık görülüyordu. Işık kovanın içine vurmuştu. Ya bu koku, bu koku... Arıcık çok iyi bilendu bu kokuyu. Bu koku bahar kokusu, ıtır kokusu, Papatya kokusu, akasya kokusuydu... Çok uzaklardan gelen bu koku. Bütün kış ölümle kalım arasında uyuyan arılar birer birer canlanıyorlar. Koşuyorlar deliğe. Bir an önce uçmak, bir an önce çiçeklere kavuşmak, bir an önce doymak için... Tanıtım Metni