Asar-ı Atika

Eski ürünlerin sahibi kimdir? Günümüzdeki uluslararası çatışmalarda canlı bir yer tutan bu alışılmış sorudan yola çıkan Asar-ı Atika, eski eserler üzerinden geçmişe sahip olma olgusunu siyasi ve kültürel boyutlarıyla ele alıyor. Arkeolojinin akademik bir disiplin haline geldiği 19. yüzyılın sonu ve 20. yüzyılın başında, arkeoloji ve ulus pratik kurmaları arasındaki mesafeler disiplinlerarası bir bakış açısıyla artış. Hükümetin, müzelerin, arkeologların ve kazı çalışmalarının eski eserlerin üzerindeki hak iddialarını inceleyerek arkeolojinin kültürlerarası ilişkiler ve iktidar mücadelelerinde oynadığı rol ortaya çıkıyor. Zeynep Çelik, Osmanlı İmparatorluğu'nun sınırlarının eski eserlerine ilişkin uluslararası bilgileri açığa çıkarırken, Avrupa müzelerine ait yeni oluşan iki müzenin kuruluş ve büyüme süreçlerini de karşılaştırıyor: İstanbul'daki Müze-i Hümayun ve New York'taki Metropolitan Museum of Art. Çalışmasında yayılmalar uzanarak Batılılar, Osmanlı memurları ve çalışma aralarındaki iletişimi çözümleyen Çelik, kazı işlemlerinin sesi gibi arkeoloji tarihinde geri planlanmış bakış açılarını da teşvik ediyor.Tanı Metni