Aşık Bektaş Kaymaz - Hayatı ve Eserleri

"Küçükten beri cenazeyken bile muallimlerin yanında bazı şiirler. Çok sopalar yedim. Hasan Tahsin (eğitmen) bizim burada vardı. Muallimin defterine, kayıtlı tahtaya yazardım, gelir okurdu. Bir yürek dayak yerdim bu sayede. Cemiyetlere gider, saz çalanlara deyiş yazarlara hayran kaldım yani. Dolaştığım yerde eski demeler, oradaydı (in), büyük bir defter vardı. Koynuma yaşadığım yerdeydi. Rahmet Sarı Hüseyin Sarı Hüseyin'in deyiş ve şiiri… Bir tane ezberledim. Bütün işte böyle devam ede Akveran köyünde Süleyman vardı. Onlar bu dede bazen sazlardı. meyanda icap etti O ana kadar, yerine göre şiir oranlarına devam etmeye devam ettim. O dönemden beri, meclislerde şurdaburda çalınır, çağrılır. Şimdiki bu duruma geldik. Şimdi ben şiir söylemede kâğıda yazmaktan, anını söylemek (doğaçlama) daha çok kolayıma gitmek. Şimdi bazı meclislerde çalıyoruz. Kendi demelerimden çalıyorum. Böylece hayat sürüp gidiyor. Çocukların saklandığı, geçiş darlığı sırasında bizi bir sürü üzüntüye bıraktı. Kendimiz bir nokta açılamadık, tanınamadı. Kendi muhitimizde çalıp söyledik, açıldık, tanındık. İşte böyle sürüp gidiyor.” Tanıtım Metni