Aşiret

Bu karışık bir durumdu. Ne benim ne de Naz'ın bunu birilerine açıklama sağlanamadı. Onun halükârda Naz'ın gidişi gidişi Naz'ı, benim de ona destek çıkışım beni suçlu olarak bırakıyordu. Naz'ı bilmem ama ben “Artık nasıl Reşit Bey'in dünyasına bakarım” diye kalakalmıştım. Zaten Reşit Bey dahi herkesin bakışlarından, sözlerinden bundan başkası anlaşılmıyordu. Reşit Bey yine iyiydi. Bir defaya mahsus "Gülçin Hanım! Sen ne evde ev oldun ne de evde ev bıraktın. Hep felaketim oldu. İşte erkek olup da kadına kul olmak böyle bir şey!" Herkes görsün diye beni milletin içinde azarladıysa da az ve öz davranmıştı. Ama diğerleri! Taziye edilebilirliğindeki acı bir noktada onlar bir noktada. Hele bir de Camal Ağa'nın hanımı Gülizar Hanım'ın "Gülçin Hanım! Naz'a annelik onu gittiği yere gelindiği gibi bir de getir de ona oraya gelin gitmenin sona erdiğini göster!" diye söylemiştin, söz vermedin mi? Öldüm, öldüm yere geçtim. Sanki bunu ben yapacağım.”Tanıtım Metni