Asrın Yemini

Alperhan; sırtını kendi yaşıt alıç ağacının gövdesine dayayarak serin gölgesine gölgesine, bakış Kızılırmak vadisinin derinliğine dikti. Öylece durdu… Alıç ağacı gölgesinin ötesinde ise öyle sıcaktı ki hava ve toprak. Güneş sanki sıcağını, ışınını ve ısısını kovalarla, helkelerle hatta kazanlarla yere döküyordu. Ardından da bir serin su serpiliyordu ürpertircesine barajdan esen rüzgarlarla…! Uzun upuzun, aralarındaki yıllar; ağır ağır, aheste aheste geçtiler gittiler. İşte benim rüyalarım, hayallerim, hülyalarım. 40 yıl sonraki eskimiş dönemim. Ve yanan, yakan, kavuran bir afat ataşta yanacakken zamanında, o en değerli, küçük, küçük. Minnacık, bir “an” kadarcık kısmında ULVİ RÜYAM…! Varın da hesap edin anında zamanın değeri, kıymetini ve vazgeçilmezi, paha biçilmez bir noktanın oluşmasını sağlar. Zamanın; Münevver, Muteber, Muazzam Mükemmel ve Muhteşem Oluşu…! Tanıtım Metni