Ateşli Silahlar ve Bilardo

Necip, birinin “bey”i olmak istiyordu. Babası Peyami Bey de “bey” fikirlerinde bir adam sayılmazdı mesela. İşlemediği bir suçtan dolayı sadece gurur nedeniyle sekiz yıl hapis yatmış bir adam kimin “bey”i olabileceği ki. “Bey” olarak adlandırılmasının yasaklanacağı bir kere. Özgür bir kısrak gibi, tunç bilekli bir efe gibi hayat içinde, onun güzel şeylerin köşesinde kalacaktı. Necip telefonun ekranına bakıyordu ama ekran görünüyordu. Kalbi çok hızlı çarpıyordu nedense. “Havadan…” diye düşündüm. Mevsim sürekli değişiyordu. Üç ay, mevsimler için çok kısa bir süreydi. İşte kimsenin olmayacağı bir sorun daha. Yatağındaki doğruldu. “Keşke geri yatabilsem” diye düşündü. O da paraylaydı. Necip zamanda yatıp kalkabilmek, istediği yerde yatıp kalkabilmek, Necip kendi kendisinin efendisi olmak istiyordu. Yazın başka, kışın başka parfüm sıkmak, sıra sıra gömleklerin dizili olduğu bir gardrobaya sahip olmak, “Necip Bey” olmak istiyordu… Gölgede kalan küçük kardeşler, egosantrik ebeveynler, pahalı saatler, inip çıkan dijital göstergeler, süper yatlar, single maltlar, damacana ve anksiyete... Modern Robin Hood'lara yer var mı hayatta? Bir moto-kuryenin Sultangazi'nin dar sokaklarından kripto para özgürlüğüne kavuşan yolculuğu, bir yandan maddi çıkmazlarla dolu hayat gerçeklerini gözlerinin önünde sererken diğer yandan varoluşsal kaygıların absürdsine dönüşüyor: Can Bonomo, modern dünyanın başarı odağısı, sınıf atlama çabası ve köşeyi dönme hayallerini ruh ve sinir hastalıklarıyla harmanladığı ilk Ateşli Silahlar ve Bilardo'yla karşınızda...