Avrupa'da Antifaşizmin Tarihi (1923-1939)

"Faşizm, bir dönemdeki ahlâki hastalık olarak ya da bazı ülkelerin ekonomik büyümenin verimliliği olarak ele alınıyor, kapitalist toplumun tahakkümünün bir evresi olarak ya da hem komünizme hem de ayrıcalıklı bir azınlığın sömürüsüne karşı kendini ifade etme arzusundaki orta sınıf özlemlerinin meyvesi olarak analiz ediliyordu. Ancak ayakta kaldığı şey, faşizmin Avrupa'nın 19. tanımışlıklarına asla ulaşamayacağıydı." 20. yüzyılın başında Avrupa'da yükselen faşizm devrimi, hem direniş iradesini hem de bu iradeyi örseleyen tartışmaları beraberinde getirdi. Olayların aciliyeti içinde özellikle sosyalistler, komünistler, liberaller, entelektüeller, dinî cemaatler ve işçiler bu fikir ve eylem dünyasının baş aktörleri oldular. Faşizm güçlenip verirken antifaşistler bunun bir ölüm kalım meselesi olduğu sürdürülebiliyorta geç mi kalmışlardı? Birleşmek mi ayrı ayrı mücadele etmek mi, gizli örgütlenmeler mı meclis çatısı altında demokrasiyi savunmak mı gerekiyordu? Jacques Droz, faşizme karşı direniş hareketlerinin izini sürerken sadece bir tarih okuması yapmıyor, aynı zamanda tarihsel açıdan eleştirel bir çözümleme sunuyor. İtalyan, Alman, Avusturyalı, Fransız, İngiliz ve İspanyol antifaşizmleri yanında Balkan ve Kuzey ülkelerine de yer veriyor. Kendi vatanlarında ya da sürgünde, kurtuluşunda ya da parlamentoda, silahlarıyla ya da kalemleriyle, hayatları temiz, dayanıklı insanları anlatıyor. Avrupa'da Antifaşizmin Tarihi, sadece direnişin değil faşizmin analizi için temel bir referans niteliğindedir.Tanıtım Metni