Ay Eskir Gün Işırken

Anlatımın tam zamanıydı; o kadar sustuktan sonra, başka seçenekleri konuşmayı kapattığı suskunluğunu bozmak için zaman artık idealdi, ona hissettirdiğim güvenin, cesaretin ya da tam tersi korkunun yaşadığı, kim bilir belki de damla kendini tamamlamış, damlamak korunacak.Farklı zaman dilimlerinde yaşananlar arasında derin bağlarda oluşan bu öykülerde. Sözgelimi Cumhuriyet'in ilk yıllarında yaşayacağı heyecan, Denizlerin asılması ya da günümüzde yaşanan büyük travmalar, bazen de beklenmedik karşılaşmalar birbirlerini takip ediyor. Karakterler bazı zaman geçmiş yüküyle başlamaya çalışıyor, bazı zamanlarda yaşadıklarına anlam ifade etmiyor, bazı zaman da alarmsi olmayan acılara katlanmaya başlıyor, hatta zifirî karanlığa çalışılmıyor. Böylece üst üste gelen ya da halka halka geniş şimdileyerekde yankılanan, asla yitip gittiğin zamanlar izi sürülüyor. Fadime Uslu, hafiflik ve ağırlık, yaşam ve ölüm, geçmiş ve bugün, yabani doğa ve kent yaşantısı gibi karşıtlıklarla ördüğü öykülerinde kronolojik olarak yakalama uğraşında. Bununla birlikte kitlelere aşılanan korkuya inatla direnen, gerçeğin peşindeki insanları anlattan asla geri durmuyor. Ay Eskir Gün Işarken'deki öyküler –ve öykünün tamamı öyküler– çok kapsamlı anlatım ve alabildiğine duyarlı yaklaşımla öne çıkıyor.Tanıtım Metni